Dan maar alleen | Cheyenne Toney

Als onderdeel van een muzikale familie is Cheyenne gewend om te creëren met anderen. Begin 2023 besloten zij en haar broer dat het tijd was voor hun eigen pad. Dit was vooral een confrontatie met haarzelf: “Mijn broer was en zal er altijd voor me zijn. Maar het was tijd om te zien wat ik zelf kan. Al was dit onverwacht en plotseling, ik geloof dat tegenslag kans biedt om te reflecteren en te groeien en dat is precies wat ik gedaan hebt.”

In haar maakproces heeft Cheyenne eenzaamheid en alleen zijn in de ogen aan gekeken. “De split met mijn broer voelde als een heartbreak. Ik was boos en wilde het helemaal niet alleen doen. Langzaam kwam er acceptatie en ook enorme dankbaarheid: de vrijheid om mijn kant van het verhaal te vertellen. Van zusje en ‘dochter van’ naar volwassen maker. Zelf vallen, zelf opstaan en een eigen team samen stellen.”

Alleen schrijven was niet gemakkelijk. Ze kwam erachter dat maken in totale eenzaamheid een grenzeloosheid ontsluit die haar niet dient. Het proces stelde dus, naast groeiende zelfstandigheid, ook mooie vragen over de verhouding tussen autonomie en steun: “In totale eenzaamheid ga ik door totdat mijn tank leeg is. Mijn eigenheid behouden terwijl ik wél een sparringspartner heb om mee te sparren, door gezien te worden en feedback van te ontvangen lukt me veel beter.”

Muziek is een familielid, een entiteit die haar gezelschap houd in vele vormen: als spiegel, inspiratie, troost, uitlaatklep. Wanneer ben je echt alleen en ben je alleen als je muziek hebt om je gezelschap te houden? Muziek hielp haar ook door deze periode heen, zoals het dat al haar leven doet. In haar voorstelling worden we deelgenoot van deze bijzondere relatie in al haar vormen (akoestisch, zang, ritme, soundscape en spoken word) en hoe deze haar kracht geeft en terug op haar benen hielp. Cheyenne: “Het ‘Dan Maar Alleen’ doen heeft me uitgenodigd om mijn identiteit buiten mijn familie te ontdekken. Ik maakte keuzes zonder compromissen, vind de humor in drama, maak kennis met een volwassenere en meer eigen versie van mezelf. “

In het Hoge Ogen traject biedt Bijlmer Parktheater ondersteuning aan nieuwe makers in hun ontwikkelingsproces: het zoeken naar hun eigen identiteit, het ontdekken van verhaalstijlen, drijfveren en op welk manier zij hun culturele achtergrond in de voorstelling kunnen verwerken. Zo bood het traject Cheyenne nieuwe mogelijkheden om haar verhaal te vertellen. “Ik kan mijn verhaal anders vertellen dan een videoclip, concert of tijdens een recording. Theater geeft zoveel kansen om mijn verhaal puurder, rauwer, eerlijker en meer ‘op de huid’ te vertellen terwijl ik de curator van mijn eigen sprookje ben als volwassen vrouw.

‘Dan maar alleen’ is Cheyenne’s hart op het podium, maar vraagt het publiek om ook op hun eigen relatie met eenzaamheid, support, identiteit en kwetsbaarheid te reflecteren.